بهینه سازی مدل دراستیک در ارزیابی آسیب پذیری منابع آب زیرزمینی با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (مطالعه موردی: دشت اندیمشک)

چکیده      با توجه به نیاز روز افزون جوامع بشری به منابع آب زیرزمینی به ویژه در مناطق خشک، حفاظت و جلوگیری از آلودگی این منابع امری ضروری می باشد. ارزیابی آسیب پذیری آب های زیرزمینی نقش حیاتی در حفاظت و بهره برداری از این منابع دارد. یکی از متداول­ترین مدل های ارزیابی آسیب پذیری آب های زیرزمینی، مدل دراستیک است. سلیقه ای بودن نرخ بندی پارامترهای به کار رفته در این مدل، مشکل اصلی آن به شمار می­رود. در مطالعه حاضر، وزن دهی پارامترهای مدل دراستیک با روش تحلیل سلسله مراتبی (ahp) اصلاح گردید. جهت تعیین مدل بهینه، ضریب همبستگی بین شاخص آسیب­پذیری و غلظت نیترات آب زیرزمینی با استفاده از روش تحلیل رگرسیون خطی ساده محاسبه گردید. نتایج این تحلیل نشان داد که مدل دراستیک بهینه نسبت به مدل دراستیک نرمال از همبستگی بهتری با غلظت نیترات برخوردار می باشد. همچنین برای ارزیابی خطرپذیری آبخوان به آلودگی، پارامتر کاربری اراضی به پارامترهای قبلی افزوده و بدین ترتیب نقشه آسیب­پذیری ویژه آبخوان تهیه گردید. نتایج حاصل نشان داد که حدود 65 درصد از آبخوان دشت اندیمشک از خطرپذیری آلودگی خیلی کم و 35 درصد مابقی، دارای خطرپذیری آلودگی کم می باشد.